Veli Altınkaya’nın ardından

Türkiye’de COVİD-19 salgını varlığının ilan edilip, hastalığa ilişkin önlemlerin ilk alınmaya başladığı 11 Mart 2020 tarihinden bugüne bir buçuk yılı aşkın zaman geçti. Bu zaman diliminde bilmediğimiz bir olguyla mücadele etmenin stresi bir yana, sonucunu kestiremediğimiz bir hastalığa yakalanmak hepimizi bir korku iklimine sürükledi. Bir yerden sonra, koronavirüs çemberi daralıp da en yakınlarımıza kadar sirayet edince, bu kez de kendimizden çok yakınlarımız için endişe etmeye başladık. Maalesef bu dönemde yakınlarımızı, dostlarımızı yitirdik. İnancımız gereği ölüme bir bahane lazım elbette ama bazı erken ve ansız gidişler hepimizi çok üzdü. Kayseri Gazeteciler Cemiyeti’nin önceki dönem başkanlığı görevini yürüten Veli Altınkaya; ki bizim için “Veli Abi” de bu ansız gidişlerden bir örnek oldu. Aslında tedbirlere çok uyar, maske konusunda oldukça hassas davranırdı ama geçirmekte olduğu kronik rahatsızlıkları koronavirüs illetine dur diyemedi. Nisan ayının başında bir Pazar günü, aldığı teşhisle evine yolladık. İki gün sonra da gözetim altında tutulması için Kayseri Şehir Hastanesi’ne kaldırıldı. Ardından yoğun bakım derken, en son 14 Nisan’da Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde yaşama gözlerini yumdu Veli Abimiz. Şüphesiz her ölüm erkendir. Ama onunki cidden çok erken oldu. Veli Abi bulunduğu noktaya çok kolay bir yaşam sonrası gelmedi Bunu da, her zaman üstün bir gayretle çok çalışmasına borçluydu. Onun gayretini, çabasını, koşuşturmacasını görmek içinde zaten g-kör olmak gerekirdi. Kendisine o kadar güvenmişiz ki, ani gidişiyle o kadar çalışma sanki ortada kalmış gibi oldu. O varken sakince her işi hallederdik. Veli Abi Şehir Hastanesi’nde henüz yoğun bakıma alınmamışken, 29 Mart’ta Kayseri Gazeteciler Cemiyeti olarak gerçekleştirdiğimiz Olağan Genel Kurul’da, gıyabında tekrar başkan seçildi. 2018 yılında görevi devraldığı zamandan bu yana ikinci dönemi olacaktı bu. Ama dedik ya vakit elvermedi… Sonuçta hem abimiz gem de başkanımızı uğurladık son yolculuğumuza. O sadece bizim camianın değil, siyaset dünyasının, şehrin abisiydi. Cenazesinden sonra uzun süre geçmesine rağmen taziyeleri devam etti. Ne çok çevresi ve tanıdığı olduğunu bilirdik ama taziye ve taziyelerde söylenenler, aslında bildiğimiz kısmının, buz dağının görünen yüzü olduğunu gösterdi. Şimdi Veli Abi yok ama onun bize bıraktığı örnekler var. Bunlardan en birincisi de gönül almak, gazeteci kadar insan da olmak… Bir başka değer de, sağlığında üzerine çok titrediği, fikrini bebek gibi büyüttüğü Kayseri Basın Müzesi. Bu proje için Kayseri Büyükşehir Belediyesi’nin yer tahsisini sağlamasından, projenin olgunlaşmasına, ekibin oluşmasına kadar her aşamasında bizzat bulundu, çalıştı. Hayat bu, birileri gitse de birileri kalıyor. Şimdi biz geride kalanlar olarak, onun üzerine titizlikle titrediği emanetini, istediği biçimde vücuda getirmek için bayrağı taşıyoruz. Bu vesileyle adını daima yaşatmak için fikir babalığı yaptığı ve başlangıcını verdiği çalışmasını, Kayseri Gazeteciler Cemiyeti yönetim kararıyla “Veli Altınkaya” adıyla taçlandırmaya karar verdik. Burası artık Kayseri Gazeteciler Cemiyeti Veli Altınkaya Basın Müzesi. İlk Türk gazetesinin çıktığı 1910 ve daha önceki yıllardaki azınlıklara ait olduğunu bildiğimiz köklü Kayseri basınıyla ilgili ne kadar veri, görsel, arşiv varsa; gelecek nesiller bunlara, gazeteciliğin hakkını teslim etmiş bir ismin kapılarını aralayarak bakabilecek. Bu Eylül’de çalışmalarını tamamlayıp kapılarını açacağını düşündüğümüz Kayseri Gazeteciler Cemiyeti Veli Altınkaya Basın Müzesi; hem Veli Abi’mizin, hem de köklü Kayseri basınının yaşatılması adına önemli bir proje olacak.